تأثیر تعدیل آلودگی های صوتی بر پاسخ های رفتاری نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه

مقدمه: شواهد نشان می دهد که تولید صدا در بخش مراقبت های ویژه نوزادان نتایج نامطلوبی را در نوزادان نارس به دنبال خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر تعدیل آلودگی های صوتی در بخش مراقبت های ویژه بر معیارهای رفتاری نوزادان بستری در این بخش، انجام شده است. مواد و روش ها: نمونه های پژوهش شامل 110 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بودند که در دو گروه 55 نفره تجربی و شاهد جای گرفتند. این نوزادان با میانگین سن جنینی کمتر از 37 هفته و میانگین وزن کمتر از 2500 گرم در زمان تولد به دنیا آمده، کمتر از 28 روز سن داشتند، حداقل 2 روز در بخش مراقبت های ویژه بستری بودند و تحت تهویه مکانیکی نیز قرار نداشتند. برای نمونه گیری در 2 مقطع زمانی انجام شد؛ در مقطع زمانی اول، هر نوزاد دارای معیارهای ورود به پژوهش در گروه شاهد قرار گرفته و در مقطع زمانی دوم، نوزادان واجد شرایط در گروه تجربی قرار گرفتند. در مقطع زمانی اول، پرستار آموزش دیده با استفاده از دستگاه صداسنج، تراز فشار صوت در شبکه وزنی a (صدای منطبق با شنوایی انسان) و c (صدای منطبق با صدای موجود در محیط) و تراز معادل فشار صوت laeq و معیارهای رفتاری نوزادان را سنجیده است. در مقطع زمانی دوم، مداخلات تعدیل کننده آلودگی های صوتی به مدت 6 هفته در گروه مداخله اجرا و سپس به روش قبلی، تراز فشار صوت در شبکه وزنی a و c و تراز معادل فشار صوت laeq و همچنین معیارهای رفتاری نوزادان سنجش گردید. نتایج: تفاوت آماری معناداری در میانگین پاسخ های رفتاری نوزادان دو گروه مشاهده نشد؛ به علاوه تراز فشار صوت در شبکه وزنی c و a در گروه تجربی به شکل معتاداری کمتر از گروه شاهد بود. همچنین تفاوت آماری معناداری در تراز معادل فشار صوت در شبکه بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که در بخش های مراقبت ویژه نوزادان مورد مطالعه، میزان آلودگی صوتی بیش از حد استاندارد می باشد. لیکن برای نشان دادن تأثیر آن بر پاسخ های رفتاری نوزادان پژوهش های بیشتری در این زمینه باید انجام پذیرد.